“BU ÇAĞ ZOR BİR ÇAĞ”

“İstanbul’da yaşamayı seviyorum. İstanbul’un İstanbul olması yetiyor. Havası, suyu, denizi, yeşili ve maalesef bolca betonu . İstanbul tabii bir metropol sonuçta. Ben her şeyiyle seviyorum. Ama sıkça da başka bir yere gitmeyi, yerleşmeyi düşündüm. Çok kuvvetli bağlarım var ama burasıyla. Aile, iş, arkadaşlar her şey. Kendimi bildim bileli bu şehirdeyim. Burada doğdum, burada yaşadım. Doğal olarak İstanbul’un dışında kalan her yer sanki bir tatil yeriymiş gibi geliyor. Oysa burası, bu kent ev. Maalesef mi? iyi ki mi? Bilmiyorum. Editörüm. Mesleğimi çok seviyorum. Şu an hayatımın umutlu kalmaya çalıştığım bir dönemindeyim. Gözü kara ve heyecanlı dönemi geçirdim, umutlu kalmaya çalıştığım dönemine geçtim. Çünkü çok uzun zamandır bizi yoran ve üzen şeylerle uğraşıyoruz toplumca. Evliyim. Altı senedir beraberiz. Çocuk düşünmüyoruz. Çünkü kişisel olarak çok zor geliyor bu bir, çünkü yaşlarımız ileri iki. Onun dışında da yani bu ülke zor bir ülke, bu çağ zor bir çağ. O yüzden bu konuda çok arzulu olamadık. Zaten artık yaşımın geçtiğini düşünüyorum. Benim için her zaman koruyucu aile olmak gibi seçenekler var. Biraz daha kendimizi düzenledikten sonra öyle bir şeyler yapabiliriz. O yüzden oralarda değilim. 20-35 yaş arası belki bunu hayal edebilir ama ben oralarda değilim. Çoktan geçti benim için . Önümüzdeki üç yılda nerede yaşayacağımızı, şunu, bunu netleştirdikten sonra koruyucu aile olmak için başvurmayı düşünüyoruz. İstanbul’dan illa bir kaçılır ya biz daha onu yapmadık, yapalım bir görelim diyoruz. Gidince sıkılıp döner miyiz? Kalır mıyız? Bakalım bir göreceğiz. Belki arada bir yurtdışı vs de olabilir. Bakacağız yani.” İstanbul/2019