“CAHİLLİĞİME GELDİ”

“Hayatımdan memnun değilim. Bu yabancıların hepsinin Türkiye’den çıkmasını istiyorum. Suriyeli olsun, Türkmenistanlı olsun, Afgan olsun bunlar yüzünden bizim ekonomimiz bozuk. Misal bugün ben 1800 ya da 2100 lira asgari ücretle çalışıyorum onlar 600 -700 liraya çalışıyor. İşyerleri de onları işe alıyor o yüzden. Ben kendi vatandaşımla mutluyum. Kürdüyle, Alevisiyle, Çerkeziyle.. Ben hepsiyle mutluyum. Sadece dışardan yabancı istemiyorum ülkemde.Ben mobilyacıyım, işte işimiz olduğu zaman çalışıyoruz. Sürekli işimiz olmuyor ama. Ellerime bakın boyalı hep. Bunun sebebi hep yabancılar, başka kimse değil. 19 yaşında oğlum var. Eşimden ayrıyım. Çok önceden ayrıldık. Cahilliğime, çocukluğuma denk geldi ayrıldık. Hata bendeydi. Galiba o yeniden evlendi. Tahminlerime göre öyle. Çocuk bende ama. Ayrılırken ben çocuğumu vermedim.Pişmanlığım o benim. Ondan ayrılmak. Onunla olan evliliğimi yürütememek, tek pişmanlığım hayatta bu. Cahilliğime denk geldi. O zaman 19 yaşındaydım. Anneme kızdım hıncımı ondan çıkardım. Ablama kızdım ondan çıkardım. Ama şimdi çok pişmanım. Babam da ölmüştü. Üzerimde çok yük vardı. 4 aylıkken bıraktı gitti çocuğu. Aslında o almak istedi çocuğunu yanına ama ben vermek istemedim. Ben çocuğumu vermem. Üvey babayla falan büyümesine izin vermem. Çocuk şimdi annesini tanımıyor bile. Oğluma annem baktı zaten. Ona anne diyor.Bir kere 19 sene sonra görüştük eski eşimle “evlendim” falan dedi ama bilmiyorum. Belki de karışık biraz işleri. Aslında ben onunla yeniden beraber olmak, tekrar yuva kurmak isterim. Teklif de ettim ama “yok” diyor.. Bilmiyorum.. Bazı şeylerin üzerine de fazla gidilmez. Eğer gönlü yoksa ne diyeyim. 4 aylıkken bıraktıktan sonra çocuğunu bir kere gördü. İçini rahatlattı, pişmanlığını giderdi sonra gitti.. Daha da bir şey yapamam.Ama hayırlı bir eşim olsun, bir yuva kurayım isterim. Hayırlı bir ailem olsun isterim. Körmüş, topalmış değil.. Vicdanlı, temiz olsun yeter bana. Parayı bir şekilde kazanırsın.. Huzur önemli. Akşam evine gittiğinde seni karşılayacak, beraber çay içeceğin, film izleyeceğin biri olsun.” İstanbul/2019