İÇE KAPALI

“Ben buraya şehir dışından okumak için geldim. 1,5 yıldır buradayım, çok memnunum. Yurtta kalıyorum. Ama bir İstanbullu olmak ne demektir bilmiyorum. Okuldaki derslerim bittikten sonra mutlaka İstanbul’da bir yeri gezmeye çalışıyorum. Çünkü çok büyük, gez gez bitmiyor. Genelde müzeler oluyor. Üç gün önce mesela Pera Müzesi’ne gittim, Bienale gittim. İstanbul Modern Sanat Müzesi’ne gittim. Bugün de çimenlere oturup dergi okumayı tercih ettim. Çok fazla içine kapalı bir insanım. Sadece annem sorunca dökülüyorum. İçine kapanıklığım da çocukluktan bence. Şöyle işte: “ “zaten sen zaten büyüksün, olgunsun, söylemeden de anlarsın, her şeyi biliyorsun…” diye diye.. Halbuki söyleselerdi tek tek belki daha açık açık konuşan bir insan olabilirdim. Yetiştirilme tarzı etkili bence. Ama ailemi suçlamıyorum bu konuda çünkü onlar da gördükleri kadarını yansıttılar ki şu zamanda bence gördüklerinden daha fazlasını verdiler bana. İçime kapanık olmam arkadaşlarımla olan ilişkilerimi de bazen etkiliyor. Kendimi bazen dışlanmış hissediyorum. Kafamda öyle senaryolar kuruyorum ki, acaba birine bir şey mi yaptım, bir şey mi söyledim diye.. Ama sonra kendi kendimle konuşuyorum “ yok ya öyle değildir” falan diyorum. Bunun kendimden kaynaklı olduğunun da farkındayım. İstanbul’da iki tane çok yakın arkadaşım var. Onlar da içime kapandığım zamanları anlıyorlar. Bugün çok suskunsun diyorlar. Bir şey mi oldu diyorlar? Ben de “yok, bir şey olmadı” diyorum geçiştiriyorum öyle. Aslında söyleyebilsem şunları demek isterdim onlara “ size karşı bir yanlışım mı oldu? Bir şey mi yaptım? Sanki bana karşı tavırlı gibisiniz” derdim. Demek isterdim. Onların da verebilecekleri cevapları biliyorum aslında “ öyle bir şey olmadı sana öyle geliyordur” diyeceklerdir. Biliyorum. Bu insanın kendi kendine kurduğu bir şey. Anksiyete dediğimiz şey bence. Bunu neden böyle hissediyorum bilemiyorum. Bilemiyorum. Hiç aşk yaşamadım. Hiç ilişkim olmadı çünkü tamamen kariyer odaklı bir kafaya sahibim. Olursa olur olmazsa olmaz kafasındayım. Kendimce yaşamayı seviyorum. Yalnız yaşamayı, yalnız kalmayı seviyorum. Kendi başıma oturmayı seviyorum. Şu anda burada yalnızım zaten. Öyle.” İSTANBUL/2019