“2014’ten beri hastayım. Yalnız bende koah da var. Prostat da var. İkisi birden hırpalıyor yani. Hayattan bir şey beklediğim yok. Düzeleceğimi de sanmıyorum. İnşallah bir kara toprak verir Allah. Sonrası cennet. Kimim kimsem de yok. Hiç kimsem yok. Sahip olanım yok. O bu işte. Eller sahip olursa olur, yoksa yok. Anadolu Hisarı’nda oturuyorum. Hastalıktan emekli oldum raporlu olarak. 1500 lira alıyorum 750 lira ev kirası, şu bu gidiyor işte. Hayatta en çok gençlikte mutlu oldum. Yaşadık, her şeyi gördük, çalıştık ama 92 de Süreyya Paşa’ya düştüm akciğerlerden ondan sonra da daha da düzelemedim. Sonra 2014’de de bu çıktı başıma; prostat. Hastaneden çıktım şimdi parça aldılar. Geldim buraya, çayımı mayımı içip gideceğim. Hayattan beklediğim bir şey yok! ölüm bekliyorum. Çekmektense ölmek daha iyi. Ölmek temizliktir. Sahibimiz yok, bir şeyimiz yok anladın? En temizi ölümdür. Bakan yok, bir ekmek alan yok. Hasta olduğum için evlenemedim. Doğru dürüst yemek yiyemiyorum.” İstanbul/2019
YEDİTEPE'DEN PORTRELER 
Bir Cevap Yazın